Odnajdziesz tutaj moje myśli na temat historii,literatury,poezji,życia i śmierci.Sztuka jest uprzywilejowana na tych stronach,ona nadaje sens i smak życiu.Jeśli jesteś zainteresowany,czytaj,najlepiej przy kawie.Może odnajdziesz tutaj coś co cię zainspiruje.A może sam napiszesz do mnie kilka słów w komentarzu, które staną się inspiracją dla mnie.
poniedziałek, 21 maja 2012
czwartek, 17 maja 2012
Spacer po szczęście.
Piękna opowieść o tym, jak dzięki przyjaźni i miłości do psów można
znowu jasno spojrzeć w przyszłość. Nawet po stracie kogoś bliskiego...
Juliet spędza całe dnie przed telewizorem – uciekając przed życiem, chce zapomnieć o bolesnym fakcie, że nie ma już Bena. Rodzina jest bezradna, zupełnie nie wie, jak jej pomóc. Matka prosi, by Juliet kilka razy w tygodniu wyprowadzała na spacer jej labradorkę. Wkrótce okazuje się, że opieka nad psem może być dla Juliet zbawienna. Zaczynają się do niej zgłaszać inni właściciele psów i w pewnym momencie dziewczyna zdaje sobie sprawę, że została nieoficjalną opiekunką zwierząt w miasteczku. Dzięki tej pracy poznaje też życie i sekrety jego mieszkańców. Jedną z jej podopiecznych jest Damson, spanielka należąca do wyjątkowo atrakcyjnego mężczyzny… Kiedy zbliża się jej pierwsza samotna zima, Juliet zastanawia się, czy nie czas zmierzyć się z własnymi tajemnicami i wprowadzić trochę zmian w swoim życiu. Może warto znowu się zakochać?
Juliet spędza całe dnie przed telewizorem – uciekając przed życiem, chce zapomnieć o bolesnym fakcie, że nie ma już Bena. Rodzina jest bezradna, zupełnie nie wie, jak jej pomóc. Matka prosi, by Juliet kilka razy w tygodniu wyprowadzała na spacer jej labradorkę. Wkrótce okazuje się, że opieka nad psem może być dla Juliet zbawienna. Zaczynają się do niej zgłaszać inni właściciele psów i w pewnym momencie dziewczyna zdaje sobie sprawę, że została nieoficjalną opiekunką zwierząt w miasteczku. Dzięki tej pracy poznaje też życie i sekrety jego mieszkańców. Jedną z jej podopiecznych jest Damson, spanielka należąca do wyjątkowo atrakcyjnego mężczyzny… Kiedy zbliża się jej pierwsza samotna zima, Juliet zastanawia się, czy nie czas zmierzyć się z własnymi tajemnicami i wprowadzić trochę zmian w swoim życiu. Może warto znowu się zakochać?
Książka ciepła, zabawna i romantyczna. Czyta się bardzo szybko i w miłym nastroju.
beatrycze i wergili.
Henry wydaje książkę o Holokauście, w której stara się zmierzyć z
tematem w nowy, niespotykany dotąd sposób. Jego powieść spotyka się z
całkowitym niezrozumieniem i zniechęcony tym Henry rezygnuje z pisania.
Nadal dostaje jednak listy od czytelników. Jeden z nich zawiera dziwną
próbkę dramatyczną, dialog dwóch postaci na temat smaku i wyglądu
gruszki. Henry składa autorowi wizytę. Okazuje się, że jest nim
wypychacz zwierząt mieszkający w tym samym mieście. Nadesłana próbka
jest częścią alegorycznej sztuki, której bohaterami są zwierzęta: oślica
Beatrycze i małpa Wergili. Podczas kolejnych spotkań odbywających się w
warsztacie wypełnionym wypchanymi zwierzętami Henry poznaje kolejne
sceny. Ich atmosfera stopniowo gęstnieje. Postaciom, coraz bardziej
zrezygnowanym i osamotnionym, zagraża bliżej nieokreślone
niebezpieczeństwo, przed którym nie są w stanie się ustrzec...
Niechętnie zasiadałam do tej lektury, teraz po przeczytaniu cieszę się, że znalazła się w moich rękach.
Niesamowicie wciągająca proza.
sobota, 5 maja 2012
wtorek, 1 maja 2012
Pasaż jest formą paryskiej architektury, typową dla drugiej połowy
XIX wieku. Symbolizuje pewien świat: stanowi jedynie przejście,
przestrzeń dostrzeganą w nieskończonym ruchu, pełną przyciągających oko
przedmiotów. Dla Rutkowskiego pasaż staje się nową formą literacką,
równie pojemną jak powieść. Dzięki pasażom możliwe jest przechodzenie od
świata faktów historycznych do aury mitycznego miasta, a barwny język
ożywia dokument. W pisanych z pasją tekstach aktualność jest częścią
przeszłości, fantazja - elementem refleksji. I vice versa. Krzysztof Rutkowski jest pisarzem, historykiem, krytykiem literackim, eseistą, dziennikarzem. Mieszka w Paryżu, skąd regularnie przysyła swoje myśli i uwagi o przygodach duszy i ciała człowieka współczesnego. Jego teksty, publikowane w Gazecie Wyborczej, a następnie w Rzeczpospolitej, zebrano w trzech tomach cyklu Paryskie pasaże. (pozostałe dwa tomy: Raptularz końca wieku i Śmierć w wodzie. Proza). W 1998 roku doczekały się one wydania w języku francuskim, a w 1999 w języku niemieckim. |
Kierkegaard.
W prezentowanej biografii-monografii Walter Lowrie mówi o Sorenie Kierkegaardzie nad wyraz dokładnie, historycznie, bez apoteozy i bez karykatury. Dostrzega w nim człowieka o wyjątkowej wrażliwości, który pochyla się ze zrozumieniem i głębokim współczuciem nad ludzkim losem. Przede wszystkim widzi w nim jednak myśliciela, który piętnuje jałowość refleksji i przeżyć jemu współczesnych, zwracając szczególną uwagę na "egzystencjalne problemy" związane z duchową odnową człowieka. |
Subskrybuj:
Posty (Atom)