Grunt to rodzinka.

Prywatny detektyw Jack Palmer (Christian Clavier) zostaje wysłany ze specjalną misją na Korsykę. Ma tam odnaleźć niejakiego Ange'a Leoni (Jean Reno) i powiadomić go o odziedziczeniu cennego spadku. Z pozoru proste zadanie staje się dla mieszczucha prawdziwą szkołą przetrwania, bowiem poszukiwany jegomość okazuje się przywódcą separatystów ściganym przez korsykańską policję i służby specjalne. Jack Palmer musi przystosować się do dziwnych (dla niego) obyczajów panujących na wyspie i odszukać spadkobiercę – ot, zadania w sam raz dla nieustraszonego i nieustępliwego detektywa. W nagrodę za wytrwałość może zyskać miłość swojego życia i… nową rodzinę.
Jak dla nas prześmieszna komedia, kilka fragmentów dialogów już weszło do naszego sposobu porozumiewania się.Polecamy gorąco na chwilę relaksu.

The Tourist Movie Trailer Official (HD)

Tego filmu nie zrobiono po to, aby widownia w trakcie seansu ściskała z napięcia poręcze foteli. Mało prawdopodobne wydaje się również założenie, jakoby producentom chodziło o zdyskontowanie popularności francuskiego oryginału "Anthony'ego Zimmera" z 2005 roku. "Turysta" powstał wyłącznie dla aktorów grających w nim główne role – Angeliny Jolie i Johnny'ego Deppa. Są piękni, seksowni, bogaci i jeszcze ani razu nie spotkali się przed kamerą. Cóż za niedopatrzenie!
Historię pierdołowatego Amerykanina, Franka, uwikłanego w intrygę z udziałem gangsterów i Interpolu można porównać do gondoli płynącej leniwie przez kanały Wenecji, gdzie rozgrywa się większość filmu. Twórców bardziej interesują piękne suknie Angeliny Jolie niż meandry rozgrywki, w której stawką są ponad dwa miliardy dolarów. Gwiazda wygląda w "Turyście" tak, jakby właśnie opuściła sesję zdjęciową dla kolorowego magazynu. Jej nienagannej fryzury nie jest w stanie zniszczyć ani wybuch łodzi, ani strzelanina. Jolie wciela się tu raczej w męski fantazmat niźli pełnokrwistą postać.
Obejrzeliśmy z przyjemnością, która wynikała z tego, że lubimy aktorów. Miło więc było ich zobaczyć w tak luksusowej scenerii.

Nuda.

Czym jest nuda? Szczególnym stanem ducha i umysłu. Niezdolnością wyjścia poza samego siebie, mgłą, w której gubi się myśl... Pełen rozterek i sprzecznych emocji trzydziestopięcioletni Dino stara się przezwyciężyć nudę, oddając się malarstwu. Próba kończy się niepowodzeniem. Pewnego dnia Dino poznaje Cecylię, modelkę zmarłego niedawno malarza Balestrieriego. Zostają kochankami. Bohater traktuje tę znajomość instrumentalnie. Cecylia jest młoda, naiwna i dziecinna, w dodatku źle całuje. Łączy ich jedynie leniwy, automatyczny erotyzm. Gdy jednak Dino postanawia porzucić dziewczynę, ucieczka okazuje się niemożliwa. Mężczyzna zdaje sobie sprawę, że aby coś porzucić, najpierw trzeba to posiąść. Tymczasem Cecylia wymyka mu się z rąk... Moravia w sposób bardzo wnikliwy pisze o niemożliwości nawiązania relacji z rzeczywistością; tworzy bezlitosny obraz społecznej alienacji jednostki i moralnej pustki świata, który ją kształtuje. Nuda (1960) to jedna z ważniejszych powieści w dorobku pisarza. Nagrodzona w 1961 roku Premio Viareggio, szybko doczekała się ekranizacji - w 1963 roku powstał film w reżyserii Damiana Damianiego, znany polskiemu widzowi pod tytułem Pustka.

Sekretne muzeum.

Wielu genialnych artystów - malarzy, rzeźbiarzy, architektów i muzyków - wykazywało głębokie zainteresowanie mistycyzmem, okultyzmem i heterodoksyjnymi wierzeniami. Niektórzy z nich należeli do tajnych bractw i stowarzyszeń, a nawet demonicznych sekt. Dlatego często ukrywali w swoich pracach treści i symbole zrozumiałe tylko dla wtajemniczonych.

Książka Ernesta Frersa prowadzi nas po tym wyimaginowanym sekretnym muzeum, odsłaniając ukryte znaczenia dzieł sztuki. Dzięki niej czytelnik będzie mógł dostrzec to, co niewidzialne, zrozumieć tajemne przesłania i rozszyfrować hermetyczne treści niedostępne dla oka zwykłego obserwatora.

* W czyją stronę kieruje ostrze noża Piotr w Ostatniej wieczerzy Leonarda da Vinci?
* Jakie odniesienia do pogańskich kultów zawiera Wiosna Botticellego?
* Dlaczego Wenus z Milo pozbawiona jest ramion?
* Czy katedra w Chartres skrywa tajemnicę templariuszy?
* Który malarz w 1500 roku zaszyfrował w swoim obrazie arkana alchemii?
* Czy Melancholia I Dürera zawiera przesłanie średniowiecznego okultyzmu?
* Na czym polega tajemnica willi Cornaro, zaprojektowanej przez włoskiego architekta Palladia?
* Jakimi symbolami masońskimi posłużył się Mozart podczas komponowania Czarodziejskiego fletu?

Wyrwane strony. Czapski

Józef Czapski
WYRWANE STRONY

Książka opatrzona wieloma interesującymi ilustracjami zawiera obszerne fragmenty dzienników Józefa Czapskiego, o których Wojciech Karpiński tak pisze: (...) szybki oddech równoważników zdań, dopadanie rzeczywistości od razu, bez zbędnych wstępów i kołowań, nagłe przeskoki, ostra linia wywodu, słowa-klucze akcentowane szykiem zdania bądź kursywą, zaskakujące i trafne, anegdota rozjaśniająca sens (...). Tytuł Wyrwane strony dobrze określa istotę tych tekstów, są to fragmenty o uderzającej intensywności opisu. Migawki z rzeczywistości, szkice do obrazów, cytaty diamentowe, wyrwane od innych i pozwalające lepiej żyć, rozumieć, widzieć...".
Książka ważna i niezbędna dla tych, którzy są zafascynowani osobą i twórczością Czapskiego.

Drogi i manowce.

Nicolas Bouvier
DROGI I MANOWCE
Z Autorem rozmawia Irenè Lichtenstein-Fall

Na propozycję cyklu rozmów z Irenè Lichtenstein-Fall, znaną francuską dziennikarką radiową i telewizyjną, Nicolas Bouvier przystał prawie bez namysłu. Pociągający wydał mu się pomysł rozmawiania "o wszystkim, co nas trzyma przy życiu lub dobija" z osobą, z którą przez wiele lat blisko współpracował i którą cenił i podziwiał. Spodobała mu się także formuła planowanej książki: zamiast "produkowania tekstu" zapis konwersacji, z zachowaniem jej swobodnego tonu i naturalnej świeżości, nieprzewidywalnych zwrotów, a nawet potknięć i luk. Efekt przeszedł najśmielsze oczekiwania obojga interlokutorów, a także ich francuskiego wydawcy, powstał bowiem tekst fascynujący. Bouvier z niezwykłą szczerością opowiada o swoim dzieciństwie i latach młodzieńczych, o potrzebie wyrwania się z domu i o największej pasji swojego życia - podróżowaniu. Dodatkową atrakcją książki są zdjęcia pisarza z różnych okresów jego życia oraz fotografie jego autorstwa, przedstawiające bliskie mu osoby i miejsca.

Nicolas Bouvier (1929-1998), pisarz szwajcarski, uchodzący za jednego z najlepszych autorów w swoim kraju. Po studiach prawniczych i literackich poświęcił się podróżom. Wszystkie książki, które napisał, inspirowane są pobytami w odległych zakątkach świata; od relacji pośpiesznych globtroterów, epatujących swych słuchaczy lub czytelników egzotyką, "zaliczających" zabytki i lokalne atrakcje, dzieli je cała przepaść. Na tle piśmiennictwa tego typu twórczość Bouviera zajmuje miejsce szczególne: relacja faktograficzna, choć sama w sobie ciekawa i barwna, wzbogacona jest zawsze o wnikliwą obserwację i filozoficzną refleksję, sama podróż zaś - będąca zarazem podróżą w głąb ludzkiej duszy - traktowana jest jako zajęcie badawcze lub jako rodzaj twórczej inspiracji. Jego książki można śmiało przyrównać do dzieł Hermanna Hessego, Stanisława Vincenza czy genialnych wizjonerów kina: Wernera Herzoga i Andrieja Tarkowskiego. Wszystkie one, każda na swój niepowtarzalny sposób, odzwierciedlają uniwersalną Magellanowską formułę: navigare necesse est; ku pożytkowi zaś wytrawnego czytelnika przybiera ona inną postać: narrare necesse est.

Osobiście jestem pod wrażeniem oferty wydawniczej Oficyny Literackiej Noir sur Blanc. Wydawane przez nich pozycje kupuję już prawie nałogowo, dzięki nim mój poziom lektur bardzo wzrósł. Niestety mało jest w Polsce tak ambitnych wydawnictw.To co dobre i wyjątkowe powinno się chwalić, no więc chwalę.

The Best Latin Tango

Carmen- a tango tale

Antonio Banderas - Take the Lead - Tango scene

5 cennych minut.

Każda książka z serii Pięć Cennych Minut zawiera 100 prostych ćwiczeń prowadzących do szczęścia i rozwoju, potrzebnych każdemu, kto chce poprawić jakość swojego życia. Ćwiczenia te odwołują się do sfery duchowej i do powiązanej z nią sfery cielesnej. Refleksyjny czytelnik znajdzie wśród nich kilka takich, które wydadzą mu się skierowane właśnie do niego i które chwycą go za serce.
Spokojny, zrelaksowany, radosny wieczór – w 5 minut!
Jak wygląda w ciągu tygodnia twój typowy wieczór? Wychodzisz z pracy, znosisz trudy dojazdu do domu, krążysz bez celu po mieszkaniu, szybko pochłaniasz obiad i padasz do łóżka – po czym przekonujesz się, że znów trzeba iść do pracy? To nie jest właściwa metoda na życie!
Dzięki tej książce dowiesz się, jak łatwo, szybko i skutecznie zostawić za sobą chaos dnia codziennego, by miło spędzić wieczór, poświęcając na to codziennie tylko 5 minut. Zaproponowane przez autorów ćwiczenia pomogą ci się zrelaksować, zapomnieć o pracy i wypocząć po ciężkim dniu. Zanim się spostrzeżesz, pięć cennych minut, które wygospodarujesz wieczorem, pomoże ci przekształcić prozaiczne sprawy w coś nadzwyczajnego, a także zregenerować siły witalne i odnaleźć pasję życia!

Czas celibatu.

Wnikliwa powieść o kryzysie tradycyjnych ról w małżeństwie, pióra dwóch nagrodzonych autorek. CAROL SHIELDS (nagroda Pulitzera) i BLANCHE HOWARD (nagroda kanadyjskich księgarzy), przedstawiają jedną historię z dwóch różnych punktów widzenia. Czas Celibatu to opowieść o tym, co dzieje się, gdy wieloletni małżonkowie Charles i Jacelyn stają w obliczu ewentualnej dziewięciomiesięcznej rozłąki. Dla oszczędności postanawiają do siebie pisać zamiast telefonować. Na podstawie ich listów śledzimy ewolucję, a w końcu kryzys wzajemnego porozumienia. Wraz z upływem kolejnych miesięcy zaczynamy dostrzegać dwa jakże odmienne spojrzenia na czas spędzony w oddaleniu. Ten “czas celibatu", jak początkowo żartowali małżonkowie, okazuje się być większym wyzwaniem niż przypuszczali, wyzwaniem, które poddaje próbie ich wzajemne zaangażowanie i trwałość związku.
Lubię bardzo pisać listy, lubię też je czytać więc jak dla mnie to była bardzo dobra lektura.
Polecam wszystkim bardzo serdecznie.

Babski blues.

Większość chłopców była dla mnie za słaba.
Zbyt łatwo mi się nimi manipulowało. Młoda kobieta świadoma potęgi swego seksualizmu to rzadkie zjawisko, ale zarazem istota nie do pokonania. A jeśli dodatkowo obdarzona jest finezją, talentem i szczyptą tej szalonej brawury - bo nie mogę tego nazwać pewnością siebie - którą podsyca w niej matka wariatka i ojciec alkoholik, to nic jej nie powstrzyma. Taka właśnie byłam: niezatapialna, niepokonana, niepohamowana.

W swoim przełomowym bestsellerze Strach przed lataniem Erica Jong nauczyła nas latać, w Babskim bluesie uczy nas lądować.
Leila, matka i światowej sławy artystka, jest prawdziwą kobietą swoich czasów. Dojrzewała w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, kiedy to szukała ucieczki i zapomnienia w narkotykach, romansach, markowym winie, podróżach po świecie - a nawet w małżeństwie i macierzyństwie. Teraz Leila jest obsesyjnie zakochana w znacznie młodszym od siebie mężczyźnie, który zabiera ją na wyżyny rozkoszy, lecz potem odchodzi, a ona czuje się pusta, zdradzona i bezwartościowa.
Próby uwolnienia się od erotycznego nałogu dają początek zmysłowej i duchowej odysei, która prowadzi od spotkań Alkoholików Anonimowych do brutalnego performance w ponurym nocnym klubie w East Village, od snobistycznych przyjęć w nowojorskim światku rozmaitych znakomitości, malarzy, marszandów, narkomanów i "tandetnych dzidź" do związku z antykwariuszem-milionerem. Po drodze poznaje reguły miłości i tajemnicę szczęścia.

Erica Jong jest bestsellerową autorką powieści Strach przed lataniem, Jak ocalić swoje życie, Fanny, Parachutes and Kisses i Serenissima, jak również pięciu tomików poezji, książeczki dla dzieci i kanonicznej rozprawy o czarownicach. Wraz z mężem i córką mieszka po trosze w Nowym Jorku, w Connecticut i w Vermoncie.

Jest to książka bardzo szczera i dowcipna zarazem, czasami może za ostra jak na mój gust, ale z pewnością warta przeczytania. Zapraszam do lektury.