Mikrokosmosy- Claudio Magris

Wydawnictwo: Czytelnik
Warszawa 2002, ISBN: 83-07-02873-6, 150 x 210, s. 246, oprawa twarda, tłumaczenie: Joanna Ugniewska i Anna Osmólska-Mętrak

Claudio Magris, eseista, powieściopisarz, profesor Uniwersytetu w Trieście, laureat prestiżowych nagród europejskich (m.in. Herdera, a ostatnio Erazma), odniósł międzynarodowy sukces głównie dzięki "Dunajowi" ("Czytelnik" 1999) i "Mikrokosmosom". Te ostatnie, wyróżnione we Włoszech Premio Strega, łączą autobiografię z esejem, podejmują, na wzór "Dunaju", motyw podróży, lecz po zgoła odmiennej przestrzeni. Narrator nie przemierza już połowy Europy, ale odległość między Kawiarnią San Marco a Ogrodem Miejskim w Trieście, po drodze jednak mijamy wyspy na Adriatyku, górskie schronisko w Słowenii, Piemont, Tyrol, emblematyczne miejsca, w których kształtowało się doświadczenie autora. Powracają bliskie mu tematy: Europa Środkowa, specyfika Triestu, motyw granicy, metafora morza, podróży-życia. Wrażliwość pisarska łączy w charakterystyczny dla Magrisa sposób melancholię i zachwyt, ironia miesza się z czułością wobec nieskończonej ilości ludzkich losów, postaci ekscentryków i maniaków, anonimowych czy sławnych. Pojawia się kwestia granic i tożsamości, nie brakuje Magrisowi krwawych i absurdalnych przykładów okopywania się w domniemanej czystości etnicznej, wznoszenia nowych barier, zmieniania nazw. Nad wszystkim dominuje jednak przyroda – słoweński las, Adriatyk, wzgórza Piemontu – zacierająca ślady konfliktów, uparty wysiłek pamięci nie godzący się z utratą, zdziwienie wobec wiecznej metamorfozy życia.
Joanna Ugniewska
Mikrokosmosy Claudio Magris