MIASTO SZCZĘŚCIA
Benoît Duteurtre urodził się w 1960 roku w Sainte-Adresse, niedaleko Hawru. Jest prawnukiem René Coty’ego, prezydenta Francji w latach 1954-1959. Muzykolog i pianista, krytyk muzyczny — jego esej o muzyce współczesnej Requiem pour une avant-garde, opublikowany w roku 1995, wywołał żywą polemikę w środowisku muzycznym we Francji. W świat literatury Duteurtre wkroczył dzięki wsparciu i zachęcie Samuela Becketta, a jego pierwsza powieść, Sommeil perdu ukazała się w 1985 roku w znanym wydawnictwie Grasset. Pracował jako dziennikarz w wielu znanych pismach, m.in.: „Le Monde de la musique”, „Diapason”, „Elle”, „Playboy”, „La vie”, „Révolution”.
W roku 1997 za powieść Drôle de temps, którą Milan Kundera zaliczył do „szkoły tołstojowskiej”, otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej, a za Podróż do Francji, która ukazała się nakładem naszej oficyny w 2005 roku, został uhonorowany Prix Médicis.
Książki Benoît Duteurtre'a przetłumaczono dotąd na piętnaście języków. On sam nie zajmuje się tylko literaturą: pracuje w wydawnictwie Denoël, regularnie pisze do „Marianne”, „Le Figaro” i „Paris Match”, ma też swoją audycję Étonnez-moi Benoît w stacji radiowej France Musiques.
Powieści:
Sommeil perdu (1985)
Les vaches (1987)
L’amoureux malgré lui (1989)
Tout doit disparaître (1992)
Gaieté parisienne (1996)
Drôle de temps (1997)
Les malentendus (1999)
A propos des vaches (2000)
Le voyage en
Services Clientèle (2003)
La petite fille et la cigarette (2005)
Chemin de fer (2006)
La cité heureuse (2007)
Eseje:
Requiem pour une avant-garde (1995)
L’opèrette en
Le grand embouteillage (2002)
Ma belle époque (2007)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz