Książka Citatiego - barwny esej literacki - składa się z jedenastu rozdziałów i obejmuje okres od przybycia ludów irańskich na obszary dzisiejszego Iranu (około 1000 roku przed Chrystusem) aż po upadek perskiej dynastii Sasanidów i początki panowania Arabów (VII wiek po Chrystusie). W kolejnych rozdziałach Citati przedstawia m. in. wyobrażenia religijne staroirańskich plemion, które legły u podstaw perskiego zoroastryzmu - kult światła-ognia, walka dobra ze złem; oryginalny symboliczny kompleks pałacowy Persepolis, wzniesiony na tarasie skalnym w celu uwydatnienia sakralnego, wręcz boskiego, charakteru króla Dariusza; świątynie ognia, najazd Aleksandra i zniszczenie Persepolis; koniec imperium perskiego, którego ostatnim wielkim władcą był Chosroes II. Tę barwną, kunsztowną narrację zamykają epizody związane już z epoką panowania arabskiego: historia Husajna, "męczennika Islamu", który poniósł śmierć z powodu swej zbyt wielkiej miłości Boga i historia księcia Iskandera, który w magiczny sposób zapomina o swym przeszłym życiu, wyrusza w podróż i dociera do "miedzianego miasta" zamieszkałego przez zmarłych, przez ich cienie. tytuł orygINALNY: La primavera di Cosroe. Venti secoli di civilta iranica
Przekład: Joanna Ugniewska
Piękny, mądry esej, polecam wszystkim. Nigdy bowiem nie za wiele naszej wiedzy o innych.
Wiosna chosrowa. Dwadzieścia wieków kultury irańskiej Pietro Citati
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz